5. kolejka Serie A: Inter - Lazio

[Czarson]

Dynamiczny, żywy mecz atrakcyjny nawet dla postronnego widza obfitujący w sytuację bramkowe. Nadal brakuje nam tego cynizmu, który pozwolilby zamknąć mecz wcześniej. Pierwsza połowia wiadomo, druga to dominacja fizyczna nad Lazio, które przestawało mieć pomysły na strzelenie gola. Podabało mi się, że potrafimy wymienić spokojnie 20-30 podań i zakończyć tę akcję strzałem na bramkę rywala. Martwi mnie trochę postawa Skriniara bo nadal ma problem z przestawieniem się na grę trójką w obronie i to odbija się na jego pewności siebie i podejmowanych decyzjach, czasem ma problem z przekazaniem krycia i jest jakiś rozkojarzony. Ktoś napisał, że Godin za często angażuję się w akcje ofensywne czy też rozgrywanie piłki ale taką zapewne ma rolę u Conte. Rozegranie piłki od tyłu wychodzi coraz lepiej, czasem pomocnicy trochę zbyt daleko od środkowych obrońców i nie dają od razu możliwości odegrania ale z biegiem czasu w tym aspekcje powinien nastąpić progres.

Cieszy postawa Barelli, Biraghiego oraz Lautaro mimo niewykorzystania setki. Ogromna ambicja, wola walki, często poświęcenie. Tego brakowało nam w poprzednich latach, takiego zaangażowania. Często przegrywaliśmy czy remisowaliśmy bo brakowało naszym piłkarzą cech wolicjonalnych, widzę poprawę w tej materii. Barella pokazuję, że naprawdę jest kibicem Interu a nie tylko sprzedał bajkę medią żeby fajnie się sprzedawała. Gdy niewkorzystał sam na sam ze Strakoszą prawie się popłakał, tak bardzo był na siebie zły. Biraghi to wychowanek, który też poważnie traktuję swój powrót do korzeni a słowa agenta, że o tym marzył wydają się nie być wyssane z palca. Martineziak klasycznie zmarnował okazję jednak sam ją sobie wypracował. Pressował rywala nieustannie, prowokował, pokazywał się do gry, ruszał się. On ma cechy, którę jeśli poprawi wykończenie sprawią, że będzie idealnym orbiterem Lukaka.