Jak gra Manchester City? Analiza taktyczna finałowego rywala (14)

Manchester City pod wodzą Pepa Guardioli uznawany jest za modelowy przykład myśli taktycznej nie tylko przez wielu fanów piłki nożnej, ale także przez trenerów na całym świecie. Jednym z powodów takiego stan rzeczy jest fakt, iż na przestrzeni całych rozgrywek hiszpański szkoleniowiec wielokrotnie zmieniał pomysł taktyczny jak i role poszczególnych zawodników na boisku, znajdując najlepsze rozwiązania i maksymalizując możliwości drużyny. W tym sezonie zaczął wykorzystywać ustawienie, które w fazie budowania akcji przybrało postać 3-2-5, a osiągnął to głównie dzięki rozwojowi zdolności Nathana Aké lub Manuela Akanjiego do gry na pozycji bocznych obronców. Przyjrzyjmy się szczegółom aktualnej taktyki Pepa.

Faza rozegrania

Manchester City grając od tyłu trójką obrońców, ustawia jednego ze środkowych obrońców obok Rodriego. W ostatnim czasie Stones stał się niezawodny w tej roli na boisku. Wcześniej tego rodzaju rolę, czasami nazywaną fałszywym środkowym obrońcą, pełnił przez kilka lat Fernandinho. Jednak największą różnicą i siłą tego ulepszenia są większe możliwości obronne. Teraz City może wypełnić czwórkę obrońców czterema graczami, którzy potrafią bronić się jako środkowi obrońcy. Gra z bocznymi lub środkowymi obrońcami, którzy zwykle grają jako pomocnicy lub nawet skrzydłowi, może być korzystna z kolei w momencie posiadania piłki.

Podczas gry od bramkarza, trójka obrońców wymusza na Edersonie grę z linii końcowej. Oznacza to również, że obaj szeroko rozstawieni środkowi obrońcy stają się bocznymi obrońcami. Dzięki zdolnościom Rúbena Diasa w wyprowadzaniu piłki, prawy obrońca (lub prawy środkowy obrońca będący prawym obrońcą) porusza się do przodu i otrzymuje piłkę poza skrzydłowym lub szeroko ustawionym pomocnikiem przeciwnika.

Kiedy Dias ma piłkę w środku, ale obaj rozstawieni środkowi obrońcy są zbyt szeroko rozstawieni, Rodri lub Stones schodzą niżej do rozegrania. Gdy tylko Dias zagra do jednego z dwóch wyżej wymienionych zawodników, robi kilka kroków, aby oddalić się od piłki i ustawić w linii, tworząc w ten sposób system z  czwórką obrońców. Pomaga mu to zbliżyć się do jednego z bocznych obrońców i w ten sposób stworzyć sytuację 2 na 1 przeciwko pomocnikowi lub skrzydłowemu przeciwnika. W ten oto sposób The Citizens płynnie przechodzą z systemu z trzema obrońcami na czterech, dając przy tym sobie więcej możliwości wyprowadzenia ataku gdy przeciwnik atakuje dwoma lub większą ilością zawodników, próbując zmusić do błędu.

Jeśli jednak drużyna przeciwna próbuje wysoko naciskać i nie ma możliwości swobodnego rozegrania od tyłu, wówczas zawodnicy City ustawiają się głębiej, aby skutecznie wciągnąć drużynę przeciwną, zwiększając w ten sposób odległości pomiędzy zawodnikami oraz poszczególnymi liniami. Przeciwko wysokiemu pressingowi, jednym ze skutecznych sposób na rozegranie, choć nie jedynym, jest bezpośrednie zagranie do Erlinga Haalanda. Drużynie z Manchesteru zawsze zależy na pełnej kontroli nad tym co się dzieje na boisku. Dlatego Pep preferuje rozgrywanie piłki przede wszystkim po ziemi, na co pozwalają umiejętności skrzydłowych. Zwłaszcza w przypadku trzeba zwrócić szczególną uwagę na Jacka Grealisha, który przez większość fanów piłki nożnej jest niedoceniany, lecz jest jednym z najważniejszych zawodników w układance hiszpańskiego trenera. Nawet gdy wszyscy zawodnicy City są w odpowiedni sposób kryci przez przeciwnika, to i tak posiadają umiejętności które pozwalają na skuteczne przyjęcie piłki, przytrzymanie jej oraz szybkie wyjście z pod pressingu.

Ofensywni pomocnicy City często przemieszczają się wzdłuż pola karnego, aby otrzymać podanie i w ten sposób przełamać linię pomocy przeciwnika. Jest to trudna sytuacja dla defensywnego pomocnika drużyny przeciwnej, który musi kryć ofensywnego pomocnika, gdy jego drużyna naciska wysoko. Dzieje się tak dlatego, że jeśli defensywny pomocnik poruszy się zbyt szeroko, aby pilnować ofensywnego pomocnika City schodzącego do boku, wówczas w środku pola pojawia się mnóstwo miejsca do zagrania piłki do innego środkowego pomocnika lub schodzącego napastnika.

Faza ataku

Ponieważ większość zespołu skupia się na obronie środkowej strefy, budowanie ataku przez Manchester City często zaczyna się od podania do skrzydłowego. Ponadto Guardiola nie preferuje zwiększania szybkości ataków, chyba że sytuacja jest ewidentnie możliwa do wykorzystania. Innymi słowy, City może czekać na powrót drużyny przeciwnej, ponieważ są pewni swoich umiejętności, jednocześnie skupiając się na odległościach pomiędzy poszczególnymi formacjami. Ostatnio w większości meczów wybierano skrzydłowych z przeciwną nogą na poszczególnych flankach. Ponieważ poszczególni zawodnicy uwielbiają mieć piłkę przy nodze i tworzyć sytuację poprzez drybling lub krótkie podania do środka boiska.

Ten ruch ofensywnych pomocników do środka jest jednym z najbardziej znanych schematów ofensywnych, który często można zobaczyć w grze City. Może to również tworzyć miejsce w bocznej strefie bloku obronego przeciwnika, więc skrzydłowy przy piłce może znaleźć sobie trochę wolnego miejsca. Jednak w przypadku niskiego bloku defensywnego ta kombinacja czasami jest niewystarczająca do przełamania obrony przeciwnika. W takim przypadku wymagane jest stworzenie innej opcji, co spowodowało jedną z nowości tego sezonu. Dopóki Cancelo nie opuścił City, była to praca dla bocznych obrońców. Teraz jednak na boisku nie ma bocznych obrońców. Dlatego w tym sezonie stało się to pracą dla defensywnych pomocników, Rodriego i Stonesa. Gdy ofensywny pomocnik wbiega pomiędzy obrońców przeciwnika  bardzo często tworzy się wolna przestrzeń na boku. Wówczas skrzydłowy może to wykorzystać lub próbować grać na jeden, dwa kontakty tworząc przewagę.  Dlatego ważne w tym schemacie jest to, żeby Rodri lub Stones pojawili się tam, aby dać możliwość zmiany sposobu ataku. Wspaniały gol Rodriego przeciwko Bayernowi Monachium był jednym z lepszych przykładów tego rozegrania.

Pressing

Guardiola nie jest menedżerem, który skupia się tylko na posiadaniu piłki. Jego uwaga na pressingu jest tak samo szczegółowa, jak na posiadaniu piłki. Często zmienia kształt pressingu, ale w ważnych meczach często wykorzystuje do tego ustawienie 4-2-4. Jedną z największych różnic między 4-2-4 Manchesteru City a zwykłym 4-4-2, jest pierwszy zawodnik, który naciska piłkę. W tej formie to skrzydłowy wywiera presję na piłkę, a środkowy napastnik skupia się na osłanianiu linii podań przed defensywnymi pomocnikami przeciwnika. Jedną z zalet tego rozwiązania jest to, że dzięki środkowym napastnikom osłaniającym środek pola, defensywni pomocnicy City nie muszą przesuwać się wyżej i mogą skoncentrować się na pozostaniu głębiej i utrzymywaniu zwartości między liniami w środku. Umożliwia im to również szybki doskok do przeciwnika oraz odzyskanie drugich piłek po dalekim zagraniu.

Ponieważ boczny obrońca musi biegać na dłuższych dystansach, niekiedy może być spóźniony i to jest największa słabość tego pomysłu. Dlatego ten pressing wymaga od skrzydłowych ciągłego obserwowania pozycji bocznych obrońców i osłaniania przed nimi wolnych przestrzeni do podań. Poza tym ważny jest również czas odzyskania piłki. Dlatego kluczowe jest to, żeby skrzydłowi szybko doskakiwali do środkowych obrońców, zanim zdążą oni swobodnie rozegrać piłkę. Muszą oni zwracać również uwagę na zbyt bliską odległość środkowego obrońcy przeciwnika, ponieważ bramkarz drużyny przeciwnej może zagrać piłkę nad głową skrzydłowego bezpośrednio do bocznego obrońcy. W konsekwencji ten pressing wymaga doskonałych umiejętności taktycznych skrzydłowych.

Ostatnia tercja obrony

W ostatniej tercji klub z niebieskiej części Manchesteru próbuje grać bardzo wąsko i utrzymać linię obrony dość wysoko. Gdy tylko drużyna przeciwna gra do swojego skrzydłowego, obrońca i skrzydłowy City pressują gracza przy piłce, a defensywny pomocnik zajmuje przestrzeń między obrońcą a środkowym obrońcą. Ich celem jest powstrzymanie skrzydłowego drużyny przeciwnej przed pokonaniem bocznego obrońcy.

Jednym słowem bez celnych dośrodkowań jak i strzałów z dystansu bardzo ciężko przełamać blok defensywny angielskiej drużyny .